փշատերև ծառի մասին
սրտացավ ծառերից ոչ մեկը նրա հետ ընկերություն չի անում ծառերը բողբոջում էին, տերևակալում, զարդարվում ծաղկաթերթերով, մեկը մյուսին զարմացնում է իրենց ծաղիկների բուրմունքով, իսկ Ա պես-պես զգեստներ հագնում, սոսափում ու պարծենում են իրենց գեղեցկությամբ…
Բայց երբ եկավ աշունը, նրանց տերևները թափվեցին, իսկ առաջին ձյան միայն փոքրիկ փշատերևն էր, որ կանաչ ու դալար կանգնած էր մնացել…
Շուտով Նոր տարի էր… Անտառի բնակիչները պատրաստվում էին Նոր և փշատերևին։ սրտանց: սկյուռիկը բերում է ընկույզ և կաղին, ոզնին՝ չորացրbedrom փոքրիկ
Շքեղ տեսք է ստանում, գազանիկներ ուրախանում են, իսկ փշատերևը հուզված նայում է շուրջը։ Նա երջանիկ էր, սակայն զգում էր, որ բոլոր ծառերը տխուր են։
սրտացավ խնդրում եմ, որ իր խաղալիքների կեսը տանի և կախի մյուս ծառերի Ճյուղերից։ Հրաժորդ օրը երբ, Ձմեռ Պապը գալիս է անտառ, տեսնում ես, որ բոլորը ծարդարված են։ Նա զարմացած հարցնում է. «Իսկ ո՞վ է զարդարել անտառի մյուս ծառերը». Փշատերևը համեստորեն լռում էր՝ cord: փշիկները և ուրախացած բացականչեց. «Այսօրվանից քեզ կկոչենք տոնածառ. Դու բոլորին տոն ես պարգևել. Դու “:
Հրանքում վառվեցին ամանորյա փաթիլ-փաթիլ ձյուն եկավ և անտառի բոլոր բնակինչներն ու ծառերը Ձմեռ պապի հետ դիմավորեցին Նոր տարին. որ անտառում բոլորն էլ ասում են, որ պետք է սիրով ապրեն անտառում, որ ոչ մեկն անտառում չպետք է «քիթը վեր ցցի»…
Գրի՛ր, թե ի°նչ սովորեցրեց քեզ այս պատմությունը։
Այս պատմությունը սովորեցրեց, որ բարությունը, համեստությունն ու ուրիշների մասին հոգ տանելը կարող են բոլորին երջանկացնել։ Փշատերևի սրտացավ արարքը միավորեց բոլորին և ցույց տվեց, որ իսկական գեղեցկությունը գալիս է սիրուց և նվիրումից։